It's time for NEW congratulations!

January 30th, 2012

http://www.etwinning.net/el/pub/awards/european_prizes/shortlist_2012.htm

Before the announcement of the winners of the year's eTwinning Prizes 2012 competition the shortlist with  the best projects was presented . Among all in the list there was our other project: Teaching M@ths using ICT  

A big "MERCI" to NSS-France, to CSS of etwinning programme and CONGRATULATIONS to our pupils and to our colleagues and students in France!

For more details look at the link http://mathematicsforeveryday.blogspot.com/ 

On behalf of the Greek Team
Katerina Fyssaki

It's quite time yet for summer holidays

Photos from Syros island

Enjoy the beauty of the Aegean Sea
and

inspire young people to actively contribute to a fair and just world!

Social interaction. Respect of human rights.

Our programme includes: Expressing our opinion. Discussion. Writing our thoughts. Role play.

Sharing, communicating, exchanging ideas.

142nd School of Athens -Our Contract - Activities of the new program (2010-2011)

Στις "συναντήσεις" μας καταγράφουμε κατά ομάδες τις ιδέες μας πάνω σε ένα θέμα. Ένας εκπρόσωπος από κάθε ομάδα θα παρουσιάσει τα κοινά συμπεράσματα σε όλους τους υπόλοιπους.

Συγκεντρώνουμε και πάλι τις απόψεις της ολομέλειας και φτιάχνουμε έναν πίνακα. Εδώ ετοιμάζουμε τον πίνακα με τους κανόνες που υποσχόμαστε να ακολουθούμε για την καλή λειτουργία και την επιτυχία του προγράμματος. Αυτό το ονομάζουμε "το συμβόλαιό μας" και το υπογράφουμε όλοι, μικροί -μεγάλοι.

In our meetings we write in teams our ideas on the topic given. One of us will present the summary to the rest of the class.
Here, we write the rules that we believe should be followed by every one of us, at all our meetings, for our programme to work well. This is what we call "our contract".

(κάνε κλικ πάνω στις εικόνες για να τις δεις μεγαλύτερες)

Μετά από κάθε συνάντηση, μια από τις ομάδες συγκεντρώνει τα γραπτά των άλλων ομάδων και φτιάχνει ένα πίνακα με τα συμπεράσματα πάνω στο θέμα που έχει συζητηθεί.

Learning how to communicate best. Becoming a good listener.

"Πώς να είμαστε καλοί ακροατές-πώς να επικοινωνούμε καλύτερα"

(click on the pictures to enlarge)

Learning how to negotiate best

"Πώς να διαπραγματευόμαστε καλύτερα"

Επίσης φτιάχνουμε σκίτσα σε σχέση με τα θέματα που έχουμε επεξεργαστεί σε προηγούμενες συνσντήσεις. Μερικά από αυτά απεικονίζουν δραστηριότητες των συναντήσεων ή σκηνές από τη δραματοποίηση περιστατικών.

When you ask for something you have to be polite and reasonable.

Όταν ζητάμε κάτι πρέπει αυτό να είναι λογικό και να το ζητάμε με ευγένεια.

I'd like to become a good listener.

Γίνομαι καλός ακροατής.

To understand someone you have to pay attention to what he/she is trying to say.

Για να κατανοήσεις κάποιον, πρέπει να τον προσέχεις όταν σου μιλάει.

Don't be afraid of making a mistake.

Μη φοβάσαι μήπως κάνεις λάθος.

It's OK to make a mistake.We all make mistakes.

Δεν πειράζει αν κάνουμε λάθος. Όλοι κάνουμε λάθη.

If you did something wrong, you can always say you are sorry.

Αν στενοχώρησες κάποιον κατά λάθος, ζήτησέ του συγγνώμη.

Επίσκεψη στην Κιβωτό του Κόσμου - A visit to "The Arc of the World"

The contract of our program and our self-awareness posters (I am....../ I'd like to be.....)

Posters

More PowerPoint presentations from Chryssa

142nd School of Athens - Some of our activities (2009-2010)

Δ1 Τάξη, 142 Δημοτικό Αθήνας
2009. Αρχή του προγράμματος "Και ίδιοι και διαφορετικοί".

Ξεκινάμε με τυχαίο χωρισμό σε ομάδες και μια μεγάλη ζωγραφιά ανά ομάδα σχετική με αυτό που φανταζόμαστε και περιμένουμε μέσα από αυτό το πρόγραμμα.

Τέσσερεις ομάδες, τέσσερα πόστερς, με αλυσίδες φιλίας, τους εαυτούς μας, δράκους, χαμόγελα, το σήμα της ειρήνης, θάλασσα και οικολογικές ανησυχίες.

Δραστηριότητες αυτογνωσίας και γνωριμίας με τους άλλους.

Για να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους πρέπει να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Χαρακτηρίζοντας τον εαυτό μας βλέπουμε πως έχουμε πολλά κοινά με τους άλλους. Βρίσκοντας τα καλά μας στοιχεία τονώνουμε την αυτοεκτίμησή μας.
Όλοι είμαστε διαφορετικοί αλλά κανείς δεν θέλουμε να μένει έξω από την ομάδα.
ΟΛΟΙ ΑΞΙΖΟΥΜΕ.

Συναισθήματα

Ποιά είναι, πώς εκφράζονται, πώς καταπιέζονται πολλές φορές, πόσο φυσικά είναι.... Βλέπουμε πως δεν αντιδράμε όλοι με τον ίδιο τρόπο στις διάφορες καταστάσεις, γιατί ο καθένας μας είναι διαφορετικός. Μαθαίνουμε να ξεχωρίζουμε το θυμό από την επιθετικότητα και τη βία. Το θυμό πρέπει να τον αποδεχόμαστε, όμως τη βίαιη αντίδραση πρέπει να την προλαβαίνουμε και να βρίσκουμε καλύτερες λύσεις.
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ.

Στα πόστερ με το κολλάζ συναισθημάτων, βάζει η κάθε ομάδα τα δικά της επίθετα κάτω από τις εικόνες που επιλέγει, στα ελληνικά, στα αγγλικά, στα αλβανικά και στα πολωνικά.

Painting the poverty

http://3lyk-n-filad.att.sch.gr/1_Maths/Greek/Paintingthe1000_0001.wmv

Watch the video below!!! Click Play...

Better view: right click - zoom - full screen

Επίσκεψη στο Άσυλο Ανιάτων Αθηνών

«Ένα μάθημα ζωής»

Την Τρίτη 12/4/2011 οργανώσαμε μια επίσκεψη με ομάδα δεκατριών μαθητών της Β΄ τάξης του 3ου Γ।Ε.Λ. Νέας Φιλαδέλφειας στο Άσυλο Ανιάτων στη Κυψέλη στο πλαίσιο του σχολικού προγράμματος κατά του κοινωνικού αποκλεισμού. Σκοπός μας ήταν να γνωρίσουμε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής και να μάθουμε αν οι τρόφιμοι του Ασύλου ζουν στο περιθώριο ή όχι.

Φτάνοντας εκεί διαπιστώσαμε ότι το κλίμα ήταν πολύ φιλόξενο! Στον εξωτερικό χώρο υπήρχαν πάρκα γεμάτα με δέντρα και λουλούδια καθώς και μια ευρύχωρη, ωραία διακοσμημένη καφετέρια, γεμάτη με «χαμόγελα» και καλόκαρδους ανθρώπους έτοιμους να σου πουν από την ψυχή τους «καλημέρα»। Στο εσωτερικό του ιδρύματος εντυπωσιακή ήταν η ζεστασιά που ένιωθες και η επιθυμία των ανθρώπων, ιατρών και νοσηλευόμενων να επικοινωνήσουν όπως μπορούσε ο καθένας και να ξεκινήσουν συζήτηση μαζί σου।

Το Άσυλο Ανιάτων είναι ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα για την περίθαλψη ατόμων με αναπηρίες που είναι ανίατες, δηλαδή δε θεραπεύονται. Υπάρχουν άνθρωποι με βαριές αναπηρίες, όπως ένας άνδρας που ήταν ακρωτηριασμένος από τη μέση και κάτω και άλλοι που βρίσκονταν σε κώμα για χρόνια. Ακόμη υπάρχουν ελαφρότερες περιπτώσεις ανθρώπων με μερική αναπηρία εξαιτίας κληρονομικής νόσου ή επίκτητης, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, παραπληγίες και ημιπληγίες. Υπάρχουν άτομα με νοητική στέρηση και σύνδρομο Down καθώς και αρκετοί με κάποια ή απόλυτη νοητική διαύγεια.

Για παράδειγμα, η κ. Μαίρη που ήταν καθηγήτρια Αγγλικών πριν μείνει ανάπηρη από ατύχημα, μας εντυπωσίασε με τη μόρφωσή της και την κοινωνικότητά της. Στο ίδιο δωμάτιο συναντήσαμε την κ. Μαρουδιώ , η οποία παρόλο που είχε τελειώσει μόνο το Δημοτικό και βρισκόταν στο Άσυλο από μικρή, είχε καταπληκτική ευφράδεια λόγου και μας απήγγειλε ένα ποίημά της. Έπειτα ανακαλύψαμε τη Δήμητρα που χρωμάτιζε με μαρκαδόρους σχέδια από παιδικά βιβλία. Επικοινωνούσε με τα χρώματα και με τα μάτια της μόνο. Παράπονο για την κόρη της που είχε χρόνια να την δει είχε η κ. Κατερίνη η οποία νοσηλευόταν 38 χρόνια στο Ίδρυμα. Δίπλα της ήταν η κ. Γιάννικα που νοσηλευόταν ήδη για 42 χρόνια και μας απάντησε «το σπίτι μου είναι εδώ!). Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγμή όταν μια κωφάλαλη κοπέλα σηκώθηκε και έτρεξε να μας αγκαλιάσει όλους έναν-έναν και προσπαθούσε με τα μάτια και το σώμα να μας δείξει τη χαρά της που βρισκόμαστε εκεί. Αξέχαστος θα μας μείνει ο επικοινωνιακός Σταύρος που μας αποχαιρέτησε στην έξοδο με το καροτσάκι του, μας διηγήθηκε με χαμόγελο ότι από κάποιο πυρετό όταν ήταν μωρό έμεινε ανάπηρος και εδώ και 28 χρόνια ζει στο Άσυλο. Μας άφησε με χαρά να φωτογραφηθούμε μαζί του και μας έδωσε το τηλέφωνό του λέγοντας «να’ ρχεστε».

Από ό,τι διαπιστώσαμε, οι περισσότεροι τρόφιμοι προτιμούσαν να ζουν μαζί στο χώρο αυτό παρά στα σπίτια από τα οποία ήρθαν. Προφανώς οι δικοί τους δε μπορούσαν να τους προσφέρουν όλες τις υπηρεσίες που προσφέρει το άσυλο. Όπως για παράδειγμα νοσηλευτές, νευρολόγους, εργασιοθεραπευτές και διάφορους άλλους γιατρούς οι οποίοι φρόντιζαν την υγεία τους. Όσοι ήθελαν μπορούσαν να επισκέπτονται τους νοσηλευόμενους δύο φορές την ημέρα καθώς υπήρχε η δυνατότητα παραμονής στο σπίτι. Επίσης οι επισκέψεις στην φύση και οι περίπατοι στην πόλη με συνοδούς δεν παραλείπονται. Από τις εργασιοθεραπείες που κάνανε είχαν πλέον την δεξιότητα να κάνουν χειροτεχνίες και να τις εκθέτουν βγάζοντας έτσι και αυτοί το χαρτζιλίκι τους. Εύκολα γίνεται αντιληπτό λοιπόν ότι οι τρόφιμοι συνυπήρχαν φιλικά μεταξύ τους επομένως η κοινωνικοποίησή τους είναι καλύτερης ποιότητας από αν ήταν έξω- όπως απάντησαν και οι ίδιοι ‘καλύτερα εδώ’-.

Η συγκίνηση ήταν αναπόφευκτη! Ίσως αυτοί οι άνθρωποι να αξίζουν πολύ περισσότερο τον σεβασμό, την εκτίμηση και τον θαυμασμό μας σε σύγκριση με άλλους της κοινωνίας μας. Ίσως εκεί να παίρνεις αληθινά χαμόγελα και αγάπη. Μια εικόνα ίσον με χίλιες λέξεις λένε…

Μας γεννήθηκαν πολλές απορίες ζώντας λίγα λεπτά εκεί μέσα… Άραγε είναι καλύτερα να γεννηθείς έτσι ή στην πορεία της ζωής να σου συμβεί το αναπόφευκτο; Μπορούμε να φανταστούμε την απάντηση η οποία δεν είναι άλλη από το να γεννηθείς ίσως έτσι. Συνεπώς εκτιμήσαμε εμείς οι ίδιοι την ζωή και την υγεία μας. Μάθημα ανιδιοτέλειας και πλήγμα κατά του εγωισμού πήραμε από αυτή την επίσκεψη παρά από κάθε άλλο σχολικό μάθημα.

Και τώρα; Όλα θα πάνε χαμένα αν δεν τους επισκεφθούμε ξανά… όχι για αυτούς που μας το ζήτησαν μόνο αλλά και για εμάς τους ίδιους! Παράδειγμα για εμάς μια επισκέπτρια που συναντήσαμε 78 χρόνων και μας είπε "έρχομαι εδώ από τα 15 μου όχι για να δώσω αλλά για να πάρω δύναμη."!

Από τις μαθήτριες :

Μπαμπίλη Αγάπη

Νταϊφά Βενετία

Βρεττάκη Αναστασία

Πολίτη Διονυσία

Ευχαριστήρια απάντηση της Προέδρου του Ασύλου Ανιάτων προς το σχολείο μας

Σημείωση:

Η επίσκεψη μαθητών του 3ου ΓΕΛ Νέας Φιλαδέλφειας "Μίλτος Κουντουράς" στο Άσυλο Ανιάτων Αθηνών έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος Αγωγής Υγείας "ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ και ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ"  του 3ου ΓΕΛ Νέας Φιλαδέλφειας "Μίλτος Κουντουράς" και διενεργήθηκε με πρωτοβουλία των καθηγητριών κ. Λέλη Αθηνάς (ΠΕ1) και Σούμπαση Σταυριάνας (ΠΕ6).

Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΤΩΧΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ

Ο πλούσιος Λάζαρος
Είμαι ο Λάζαρος.
Είμαι 27, ψηλός, λεπτός
όμορφος,
με μακριά ξανθά μαλλιά
και μπλε μάτια.

Πάντα απολάμβανα τη ζωή.
Όταν προσκαλώ φίλους
πάντα διασκεδάζουμε
με καλό φαγητό και εξαιρετικό κρασί.
Αντιπαθώ όλα τα είδη δουλειάς.
Όταν αγοράζω κάτι
είναι για καθαρή ευχαρίστησή μου.
Δεν έχω εχθρούς.
Προτιμώ τις ευχάριστες σχέσεις
από τις περίπλοκες.
Είμαι απλά χαρούμενος που είμαι ο εαυτός μου
και ποτέ δεν θ’ αντάλλαζα
την μοίρα μου με κάποια άλλη.
Μερικές φορές πριν κοιμηθώ,
μου αρέσει να ξαπλώνω στο κρεβάτι
και να συλλογίζομαι.
Αλλά δεν είμαι φιλόσοφος
Έτσι δεν φτάνω σε κανένα συμπέρασμα.
Τότε παραδίνομαι
στον ύπνο μ’ευχαρίστηση
όπως ακριβώς κάποιος που δέχεται
τον κόσμο έτσι όπως είναι.
Φυσικά συνειδητοποιώ
ότι υπάρχει μιζέρια γύρω μου
αλλά το αποδέχομαι
σαν κάποιον που δέχεται
την κακοκαιρία
στην ασφάλεια ενός ζεστού σπιτιού.
Ω, Θεέ μου!
Υπάρχουν τόσοι πολλοί
άστεγοι εκεί έξω
που με κάνουν ν’ αναρωτιέμαι
τι θα έκανα,
αν ήμουν στη θέση τους.
Κατευθείαν απαντάω στον εαυτό μου
ότι δεν θα ήμουνα
ποτέ στη θέση τους.
Με τίποτα!
Είναι μόνο ένας εφιάλτης.
Επί τη ευκαιρία,
Θα ήθελα ν’ αναφέρω
Μια ασήμαντη σύμπτωση
που με ενοχλεί εδώ
και λίγο καιρό.
Όπως είπα,
ονομάζομαι Λάζαρος.
Τώρα, στα σκαλοπάτια του σπιτιού μου
υπάρχει ένας ζητιάνος
που επίσης ονομάζεται Λάζαρος.
Είναι περίπου στην ίδια ηλικία μ’ εμένα.
Είναι επίσης ψηλός και ξανθός
και ίσως να ήταν κι αυτός όμορφος
αν ήταν πιο τυχερός.
Μοιάζει να λιμοκτονεί για χρόνια.
Είναι σκελετωμένος και βρώμικος
και η επιδερμίδα του είναι γεμάτη πληγές.
Μερικές φορές του πετάω
τ’ αποφάγια του δείπνου μου.
Τον λυπάμαι, βλέπετε.
Αλλά επίσης με αηδιάζει.
Είναι τόσο τιποτένιος.
Μόνο τα σκυλιά που τον περιτριγυρίζουν,
για να μοιραστούν το φαγητό του,
δε φαίνεται ν’ αηδιάζουν.
Απλά, γλύφουν τις πληγές του
κι εκείνος τους μιλάει
όσο τα ταΐζει.
Δεν ξέρω τι να
σκεφτώ και πώς να αισθανθώ γι αυτόν.
Γιατί αυτός γεννήθηκε για να υποφέρει
όταν εγώ γεννήθηκα για ν’ απολαμβάνω;
Τέλος πάντων, η ζωή είναι ζωή.
Δεν υπάρχει τίποτα κοινό
ανάμεσα σ’ εμάς τους δυο,
εκτός από το όνομα.
Υπάρχει μια τεράστια άβυσσος ανάμεσά μας
που είναι μοιραίο να μεγαλώνει
όσο περνάει ο καιρός
γιατί αυτός γίνεται όλο και πιο φτωχός
και πιο άρρωστος συνεχώς
όταν εγώ γίνομαι όλο και πιο πλούσιος
κι ευτυχισμένος.
Οι φίλοι μου με ρωτάνε
γιατί τον κρατάω
στο κατώφλι μου.
Δεν μπορούν ν’ αντέξουν στη θέα του
ούτε στη μυρωδιά του…
Οι φιλενάδες μου είναι αναγκασμένες
να κρατάνε τα φουστάνια τους μακριά απ’ αυτόν
και τα σκυλιά του,
όταν διασχίζουν το κατώφλι μου.
Αλλά τον αφήνω να κείτεται εκεί.
Έχω το παράξενο προαίσθημα
ότι σύντομα θα πεθάνει.
Γιατί στο καλό
έχει διαλέξει το κατώφλι μου
για να πεθάνει;

Ο φτωχός Λάζαρος
Με λένε Λάζαρο.
Όλα όσα μπορώ να θυμηθώ
από την παιδική μου ηλικία
είναι ο ήλιος να λαμπιρίζει
στα φύλλα μιας βερικοκιάς.
Πάντα ήμουν φτωχός αλλά υγιείς.
Από την παιδική μου ηλικία
βρέχει συνεχώς.
Οι σταγόνες της βροχής έπεφταν
σαν κατάρα πάνω μου ασταμάτητα.
Μου μούλιασε τα κόκκαλα.
Παρέσυρε μακριά τη ζωή μου,
το σπίτι μου, ακόμα και το δέρμα μου.
Τα κόκκαλά μου πονάνε τόσο
που έχω πέσει μισοπεθαμένος
μπροστά από αυτό το σπίτι.
Σα μια μαριονέτα
που τα σχοινιά της κόπηκαν ξαφνικά.
Μέσα στο σπίτι υπάρχει πάντα διασκέδαση
αλλά η μουσική δε φαίνεται να
με κάνει χαρούμενο πια.
Μου πετάνε φαγητό για να επιβιώσω
και το αφεντικό του σπιτιού
με κοιτάζει να τρώω.
Νομίζω ότι ικανοποιείται όταν τρώω.
Αλλά φοβάμαι πως δε θα μπορώ
Να τον βοηθάω για πολύ ακόμα.
Είμαι σοβαρά άρρωστος και ετοιμοθάνατος.
Ας είναι ικανοποιημένος
με κράτησε εδώ μέχρι το τέλος.
Ίσως να τον αφήνω για να
τον αποδεσμεύσω απ’ το βάρος μου.
δε θα χρειαστεί να με διώξει.

Ο πλούσιος Λάζαρος
Ποιος θα το πίστευε
ότι πέθανα μαζί
με τον φτωχό Λάζαρο αυτή την άνοιξη!
Αυτό ξεπερνούσε τις προσδοκίες μου…
Ποτέ δεν περίμενα
να βρω τον εαυτό μου σ’ ένα τέτοιο μέρος.
Πολύ δυσάρεστο, εντελώς αντίθετο
από τη θέση που μου αρμόζει!
Εδώ βρομάει καμένη γόμα.
κάποιος ρίχνει συνέχεια προσάναμμα
για να συνεχίσει αυτή η φωτιά να καίει αιώνια.
Περιμένω κάποιον
να μου εξηγήσει γιατί ήρθα στην κόλαση.
Ποτέ δεν σκότωσα ή έκλεψα κανέναν.
ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω
Ότι η αδιαφορία είναι η μεγαλύτερη αμαρτία.

Ο φτωχός Λάζαρος
Η επιδερμίδα μου είναι τώρα καθαρή και απαλή.
Είμαι ξαπλωμένος στη σκιά μιας βερικοκιάς.
Είναι σα να μην έχω αφήσει ποτέ αυτό το μέρος.
Είμαι σίγουρος τώρα ότι ήμουν πάντα ένας ευτυχισμένος άνθρωπος!

Ο πλούσιος Λάζαρος
Έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ
ότι τιμωρούμαι
για την ευκολία με την οποία
έπεφτα για ύπνο.
Στη γη
έχω πέντε αδέλφια.
Τους λένε…
Απολαμβάνουν
την άνεση και την πολυτέλεια
χωρίς να υποψιάζονται
ότι τίποτα
δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο.
Εντελώς απληροφόρητοι για το ότι
η ζωή δεν ανήκει σε αυτούς.
Προσεύχομαι συνέχεια στον Κύριο
και παρακαλώ τον αγαπημένο Λάζαρο
να τους δώσει μια ευκαιρία
να δουν και να νιώσουν
πριν να είναι πολύ αργά…
Πριν παρθεί η τελευταία τους πνοή,
πριν λησμονηθούν τα ονόματά τους,
πριν γραφτεί «ΤΕΛΟΣ»
στα βιβλία τους από τους αγγέλους,
πριν το παιχνίδι τελειώσει
και όσο αυτοί ξαπλώνουν ακόμα
στα ζεστά τους κρεβάτια
σε τέλεια ανάπαυση και απάθεια,
σε ικετεύω, ΚΥΡΙΕ,
τσάκισε τις καρδιές τους!